فلاسک خلاء

فلاسک خلأ وسیله‌ای است که می تواند برای مدت نسبتاً زیادی دمای مایعات یا گاز‌ها را در خود ثابت نگه دارد.

نخستین فلاسک خلأ توسط سر جیمز دوار، فیزیکدان و شیمیدان اسکاتلندی در سال ۱۸۹۲ ساخته شد.

اشیای گرم با انتقال گرمای خود به محیط اطرافشان، سرد و اشیای سرد با گرفتن گرما از محیط پیرامون خود گرم می‌شوند. فلاسک خلأ از جریان یافتن گرما از خارج به درون ظرف و یا از درون ظرف به خارج از آن جلوگیری می‌کند.

از آنجا که فلاسک خلأ دیواره‌ای از جنس شیشه دارد و شیشه ماده‌ای عایق است، گرما نمی‌تواند از راه رسانش منتقل ‌شود. همچنین وجود خلأ در فاصله بین دو جداره، از جریان یافتن گرما به صورت همرفت جلوگیری می‌کند. و سطح نقره‌ای داخل بطری از انتقال گرما به صورت تابش جلوگیری می‌کند. در نتیجه این ظرف می‌تواند مواد گرم و سرد را برای زمانی طولانی بدون آن که دمای آنها تغییری کند، در خود نگه دارد. آن چیزی که این ویژگی فلاسک را در پی دارد، نخست جلوگیری خلأ از جریان گرما از راه همرفت و سپس هدر نرفتن گرما به دلیل سطح بازتابندۀ دیواره است.

منبع: ویکی پدیا (با اندکی تغییر)